یادمان باشد که: او که زیر سایه دیگری راه می‌رود، خودش سایه‌ای ندارد.
.
یادمان باشد که: هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را.
.
یادمان باشد که: زخم نیست آنچه درد می‌آورد، عفونت است.
.
یادمان باشد که: در حرکت همیشه افق‌های تازه هست.
.
یادمان باشد که: دست به کاری نزنم که نتوانم آن را برای دیگران تعریف کنم.
.
اگه اهل سازهای موسیقی هستید و میخواید شخصیت خودتونو بشناسید یکی از سازهای زیر را انتخاب کنید و توی ادامه مطلب ویژگی های شخصیت خودتونو بخونید !!!
سنتور ـ گیتار ـ پیانو ـ سه تار ـ ارگ ـ ویلون ـ دف ـ آکاردئون ـ شیپور
.
به انگشتانم که می نگرم به یادت می افتم ، چون عزیزانم انگشت شمارند
.
.
.
نمیدانم چرا چشمانم گاهی بی اختیار خیس می شوند ، می گویند حساسیت فصلی است ، آری من به فصل فصل این دنیای بی تو حساسم
.
.
.
نفست باران است ، دل من تشنه ی باریدن ابر ، دل بی چتر مرا میهمان کن
.
.
.
آسمونی رو دوست دارم که بارونش فقط واسه شستن غم های تو بباره
.
به که پیغام دهم ؟ به شباهنگ که شب مانده به راه ؟
یا به اندوه کلاغان سیاه ، به پرستو که سفر میکند از سردی فصل ؟
یا به مرغان نکو چیده شهر ؟ به که پیغام دهم که به یادت هستم ؟
.
.
.
هنوز رو خاکیم یادمان نمیکنند!
وای به روزی که خاکمان کنند!
.
.
.
ثانیه ها، روزها حقیرتر از آنند که بهانه ای برای از یاد بردنت باشند…
.
:::تو را دوست میدارم:::
تو را به جای همه زنانی که نشناخته‌ام دوست میدارم
تو را به جای همه روزگارانی که نمی‌زیسته‌ام دوست میدارم
برای خاطر عطر گسترده بیکران و برای خاطر عطر نان گرم
برای خاطر برفی که آب می‌شود، برای خاطر نخستین گل
برای خاطر جانوران پاکی که آدمی نمی‌رماندشان
تو را برای خاطر دوست داشتن دوست میدارم
تو را به جای همه زنانی که دوست نمی‌دارم دوست میدارم.
….
جز تو، که مرا منعکس تواند کرد؟ من خود، خویشتن را بس اندک می‌بینم.
بی تو جز گستره بی کرانه نمی‌بینم میان گذشته و امروز.
از جدار آینه خویش گذشتن نتوانستم
می‌بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آنگونه که لغت به لغت از یادش می‌برند
….
تو را دوست میدارم برای خاطر فرزانگیت که از آن من نیست
تو را برای خاطر سلامت
به رغم همه آن چیزها که به جز وهمی نیست دوست میدارم
برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی‌دارم
تو می‌پنداری که شکی، حال آنکه به جز دلیلی نیستی
تو همان آفتاب بزرگی که در سر من بالا می‌رود
بدان هنگام که از خویشتن در اطمینانم
اثر پل الوار و ترجمه احمد شاملو
.
این مطلب به طور کامل حذف شد
پروردگارا : آرامش را همچون دانه های برف
آرام و بی صدا
بر سرزمین قلب کسانی که برایم عزیزند ببار
.
.
.
دارد برف می آید،در گوش دانه های برف نام تو را زمزمه خواهم کرد تا برف از شوق حضورت بهار را لمس کند
.
.
.
داره برف میاد،به آسمون نگاه کن هر وقت برف سیاه بارید بهم خبر بده،اون موقع من دیگه دوستت ندارم
.
.
.
* *** * **
* ** * *
اینا برفارو فرستادم تا باهاش واسه خودت یه آدم برفی بسازی تا این روزا تنها نباشی!
.
تو را گم کرده ام
انگار نیستی،نه صدایی از تو است و نه نگاهی
پس بگو چرا نمیکنی از من یادی
.
همیشه شیرین نباش!
فرهاد گاهی باید طعم دیگری را تجربه کند…
.
.
.
من نه آنم که دو صد مصرع رنگین گویم
من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم
.
.
.
نانوا هم جوش شیرین میزند…
بیچاره فرهاد!!
.
.
.
دل کندن اگر کار آسانی بود…
فرهاد به جای بیستون دل میکند!
.