به گمانم بزرگترین دارایی زندگی آدمیزاد
همین انسانهای اطرافش باشد
همین کسانی که برایت پیغام می گذارند
و اعلام می کنند حواسشان به تو هست
همین کسانی که با دو سه خط پیغام نشان می دهند
چقدر دلشان پی تو، دل تو و درد توست
که چقدر خوب تو را می خوانند
همین افرادی که پیگیرند
که نباشی دلگیرند
یک روز از خواب بیدار می شوی
و به تو می گویند این آخرین روز زندگی توست
از جایت بلند میشوی
دلت به حال خودت می سوزد
آدم‌ها ذرّه ذرّه محو می‌‌شوند، آرام ، بی صدا ، و تدریجی
همان آدم‌هایی که هر از گاهی پیغام کوچکی برایت میفرستند،
بی هیچ انتظار جوابی،
فقط برای آنکه بگویند هنوز هستند؛
برای آنکه بگویند هنوز هستی و هنوز برای آنها مهم ترینی . . .
ادامه ی مطلب رو دنبال کن …
در زندگی لحظه‌هایی هست که دلت می‌خواهد مثل پنیر پیتزا کش بیایند، طولااانی! تمام نشود.
.
مثل وقتهایی که کسی از دست پختت تعریف میکند حتی اگر به آن غذا آلرژی داشته باشد.
تقدیم ب فرشته های زمینی
مادر یعنی： ناز هستی در وجود
مادر یعنی：یک فرشته در سجود
مادر یعنی： یک بغل آسودگی
مادر یعنی： پاکی از آلودگی
وقتی یک سالت بود
مشغول شد به غذا دادن و شستنت
و تو با گریه های طولانی شب از او تشکر کردی
گاندی خطاب به همسرش:
خوبِ من ، هنر در فاصله هاست …
زیاد نزدیک به هم می سوزیم و زیاد دور از هم یخ می زنیم …
تو ، نباید آنکسی باشی که من میخواهم ،
و من نباید آنکسی باشم که تو میخواهی …
ﺍﺯ ﺳﻮﺳﮏ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﻢ،
ﺍﺯ ﻟﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﺳﻮﺳﮏ ﻧﻤﯿﺘﺮﺳﯿﻢ!
.
.
ﺍﺯ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﻢ،
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﻮﻥ ﺗﺎﺭ ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ﺑﺒﻨﺪﻩ ﻧﻤﯿﺘﺮﺳﯿﻢ !