همیشه شیرین نباش!
فرهاد گاهی باید طعم دیگری را تجربه کند…
.
.
.
من نه آنم که دو صد مصرع رنگین گویم
من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم
.
.
.
نانوا هم جوش شیرین میزند…
بیچاره فرهاد!!
.
.
.
دل کندن اگر کار آسانی بود…
فرهاد به جای بیستون دل میکند!
.
تو “آدم” من “حوا”
سیبی در کار باشد یا نه
با تو
در آغوش تو
بهشت جاریست
بوسه هایت طعم سیب میدهند
.
.
.
کافیست…
عاشق ترین مرد …
آدم بود
که بهشت را به لبخند حوا فروخت!!دوباره سیب بچین حوا
من خسته ام
بگذار از اینجا هم بیرونمان کنند…
.
.
.
به کدامین گناه از بهشت آغوشت رانده شدم؟
من که حتی وسوسه ی سیب نداشتم…
.
.
.
گفت: حالت را نمی پرسم
می دانم خوبی, عکس هایت همه با لبخندند!!
و نمی دانست عکاس که می گوید سیب…
من یاد حماقت حوا می افتم
و پوزخند می زنم…
.
من اگر آنقدر که به یاد تو هستم به یاد خدا بودم, آن دنیا نیمی از بهشت به نام من بود
و تو اگر اینقدر که به یاد منی به یاد خدا باشی قطعا جهنم از آن توست
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش میشد که نگار از عاشقی بو ببرد
دل را به شکار چشم آهو ببرد
خسته ز دلم … بگو خریدار کجاست ؟
تا قلب مرا به شرط چاقو ببرد
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
معلم زبان می گوید: همه ی فعل های خواستن با
to
می آیند ..
من … بی تو … هیچ فعلی را نمی خواهم