زندگی زیباست . . .
به سادگی و لطافت شبنمی نشسته بر برگی سبز
و با اندکی زبری به زبری حاشیه های برگ گل رُز
اما با دور نمایی زیبا و فراموش نشدنی،
با صحنه های رنگارنگ و دل نشینش ، بی سایه ، بی غم
با اندکی پستی و بلندی ، کسی چه می داند ؟
همیشه آنگونه که میخواهیم نیست
و هرچه میخواهیم به دست نمی آید
سجده کن …
بطری وقتی پر است
و می‌خواهی خالی اش کنی, خمش می‌کنی
هر چه خم شود خالی تر می‌شود,
اگر کاملا رو به زمین گرفته شود, سریع تر خالی می‌شود
دل آدم هم همین طور است،
گاهی وقت‌ها پر می‌شود از غم، از غصه،
آن هم به خاطر حرف‌های دیگران؛ طعنه‌های دیگران ، …
قرآن می‌گوید:
هر گاه دلت پر شد از غم و غصه ها ؛ خم شو و به خاک بیفت
سجده کن؛ ذکر خدا بگو ;
این موجب می‌شود تو خالی شوی تخلیه شوی سبک شوی؛
این نسخه‌ای است که خداوند برای پیامبرش پیچیده است:
ما قطعا می‌دانیم اطلاع داریم، دلت می‌گیرد، به خاطر حرف‌هایی که می‌زنند؛
سر به سجده بگذار و خدا را تسبیح کن
گمان می کنم هر آدمی باید پشت پنجره ی اتاقش، یک گلدان گل شمعدانی داشته باشد، شمعدانی های سرخ و صورتی که هربار گلهایش خشک می شود و دوباره گل می دهد، یادش بیفتد که روزهای درد هم به پایان می رسند!
هر آدمی باید برای خودش یک حیوان خانگی کوچک داشته باشد، تا گاه گاهی بنشیند و زل بزند به غذا خوردنش، تا یادش نرود، زندگی، خارج از جهان خاکستری آدمهای این روزها هم، جریان دارد، کمی آرام تر، بی دغدغه تر و صمیمی تر!