نوشته های شیرین و باحال در مورد کودکان زنده دل دیروز
مطالب نوستالژیک
کى میگه ما نسل سوخته و جزغاله شده ایم؟
ما که تو خونه هاى بزرگ با حیاط و باغچه و طاقچه زندگى کردیم
خوابیدن توى پشه بند
آب تنى توى حوض داشتیم
کیک تولدامون خیلى بزرگ بود
هر کى کادو میداد از صمیم قلبش بود
کسى واسه کادو دادن مارو قیمت گذارى نمیکرد
حتی خونه ی نوه خاله عمه بابامون هم میرفتیم
نه حالا که خواهر برادر هم به زور همو میبینن
.
عید واسمون شور و هیجان داشت
عیدى میگرفتیم
کم یا زیاد همین که دلمون خوش میشد کافى بود
چقدر مسافرتهاى فامیلى میرفتیم
حالا هرکى هرجا میره میترسه کسى بفهمه
همه چی عالی
همه چی باحال
هممون عین هم بودیم
عین گروه سرود
لباسای شکل هم
خونه های عین هم
عمه
خاله
دایی
عمو
.
مامان بزرگا و بابا بزرگا که جز خونواده بودن
اگه می خواستیم جایی بریم گروهی میرفتیم
اگه قرار بود کاری کنیم دست جمعی میکردیم
کی میگه ما نسل سوخته ایم؟!
نه موبایلی
نه تبلتی
نه لپ تاپی
نه اینترنت و فضای مجازی
همه چی واقعی بود
دنیای ما واقعی واقعی بود
با همه خوبی و بدیش
همه چی راست راستکی بود
.
تلفن که نبود اونوقتا
میرفتیم خونه همدیگه میدیدیم نیستن
بعد میفهمیدیم اونام اومدن خونه ما، پشت در ما
کلی ذوق میکردیم و میگفتیم: وااااای دل به دل راه داره
خلاصه که نسل سوخته خودتونین بابا
ما عین عسل زندگی کردیم
بچگی کردیم
حاااااال کردیم
.
تقدیم به تمام کودکان زنده دل دیروز دهه ۴۰ ، ۵۰ ، ۶۰
.
Tnx To 20tayi
عالى بود واقعا زنده باد دهه ۶۰
پس دهه ۷۰ چی علی آقا؟! من همه این چیزا یادم و خاطره دارم و فک میکنم بهترین لحظات زندگیم بود چون هیچ غم و غصه ای نداشتیم
تا دهه ۷۰ صدق میکنه 😉
البته از ۷۳ به قبل!!!!!!